Salvador Dali powiedział podobno „wyklułem się z jaja”. Patrząc na obrazy artysty nie trudno dostrzec, że był to motyw bardzo lubiany i często stosowany przez twórcę.

Uwielbiam obrazy tego typu. Uwielbiam szarości. Jak to się dzieje, że czerń i biel są w stanie wyrazić więcej niż nawet najlepiej skomponowane soczyste kolory? Nie rozumiem tego, ale nie muszę. Ważne, że widzę coś, co mi się podoba w głębszym znaczeniu tego sformułowania. Fascynujące jest to, że każdy może widzieć inną rzeczywistość w obrazie. Co ja tutaj widzę? Je ne sais pas. Może rozciągłość wydarzeń. Ich lejącą strukturę. Są takie zdarzenia, które nie są konkretnym punktem w przestrzeni; leją się dniami i rozciągają nie dając nam spać ani funkcjonować. I to chyba nasuwa mi na myśl ten obraz. Mimo wszystko, mimo moich odczuć nawet takie zdarzenia są potrzebne. Wszystko na świecie po coś istnieje, nieprawdaż? :-)

Sorry for my english at first. I want to write posts in english, but you know it isn't very well :-D So, I love paintings like this. I love grey colors. How it is possible that black and white can show more than very intensive good composed colors? I don't understand, but I don't have to. It's important that I see something I like, but like deeper than you think. It's fascinating that everybody can see other reality in picture. What do I see? Je ne sais pas. Maybe stretch of events. Their pouring structure. There are some events which aren't concrete point in space; they flow all days and extend not let us sleep and function. And about this I think when see this pic. In spite of all, in spite of my feelings this kind of events are necessary. Everything on this world live for something, doesn't it? :-)

- Kamila Kossowska