A może kiedyś będę malarką?

-

Fot. Vanessa Eslain


Miałam taką dziwną wizję. Byłam 11 - 12 letnią dziewczynką i szłam cudną aleją przepełnioną rozdygotanym światłem w złotawych kolorach zachodzącego słońca.  Nie pamiętam nazwy miejscowości, myślę, że były to jakieś kolonie, na które prawie co roku wyjeżdżałam dofinansowywane przez zakład pracy mojego ojca... I SZŁAM SOBIE TĄ BAJKOWĄ ALEJĄ... I wypełniało mnie poczucie nieskończonego piękna i wiążąca się z nim wszechogarniająca radość... I pomyślałam wtedy... Zupełnie bezpodstawnie... Bo przecież mała dziewczynka, z małej wsi, zajmująca się trojgiem młodszego rodzeństwa, królikami, które ojciec hodował i którym trzeba było "narwać" pożywienia i opiekująca się ogródkiem warzywnym latem co nie było łatwe bo podlewać było trzeba wodą ze studni i przelewać w konewkę... I nikt nie myślał o rozwijaniu w dziewczynce jakiejkolwiek pasji... I pomyślałam wypełniona uśmiechem wewnętrznym - A MOŻE KIEDYŚ BĘDĘ MALARKĄ? - tak zupełnie znikąd... Taka dziwna wizja od Boga? Radosna wizja... Mglista nierealna, ale wypełniająca małą dziewczynkę z małej dość ponurej wsi... Radością... O wizji tej zupełnie zapomniałam... Przypomniałam sobie o niej kilka lat temu zupełnie przypadkiem... Sama łagodnie wypłynęła z niepamięci... I rozbłysła poczuciem spełnienia, a może to tylko taki pomysł Boga na małą dziewczynkę, żeby wypełnić jej życie radością. I kupowałam w kioskach, w małej wiosce pocztówki z reprodukcjami portretów dziewczynek. Nie pamiętam autorów.... Ale one były takie piękne na tych pocztówkach... I z wielką radością kredkami na brystolu przemalowywałam je ciesząc się każdą chwilką tworzenia... I tak zostało do tej pory... Już nie przemalowywuję pocztówek, ale malarstwo wypełnia moje życie, pochłonęło mnie bez reszty, jak pozytywny, choć nie zawsze narkotyk i cieszę się nadal każdą chwilką tworzenia. Dzięki Ci Boże, za Twój chytry plan wobec małej dziewczynki z małej dość smutnej wsi bez perspektyw.












 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Salvador Dali powiedział podobno „wyklułem się z jaja”. Patrząc na obrazy artysty nie trudno dostrzec, że był to motyw bardzo lubiany i często stosowany przez twórcę.

-
Obraz
O jajach Salvador Dali, Geopolityczne dziecko obserwujące narodziny nowego człowieka , 1943.     Salvador Dali, Alegoria amerykańskiego Narodzenia , 1943 Jaja absolutny cud natury dający zaczątek istnienia... Tak było... dopóki człowiek przebiegły nie zaczął masowych hodowli kur w urągających człowieczeństwu holokaustach dla kur. Bo czyż jeśli ptak, który ma skrzydła jest w klatce w której ledwo może się przekręcić często bez piór, bo po co hodowcom pióra, sprawiają tylko kłopot po zabiciu ptaka na mięsa. Podobnież padłe współtowarzyszki niewoli są zjadane. Jak takie jaja mają nam dać wspaniałe składniki odżywcze, gdy kura znosi je w stresie absolutnym ogłupiona chorym jedzeniem napakowanym antybiotykami żeby jakoś przetrwać w krainie zła. Dlaczego tak bardzo przejmuje nas zło wyrządzone przez hitlerowców w holokaustach? a sami robimy to zło komuś słabszemu, kto nie ma szansy na obronę... no może tylko taką, że przekazuje nam cały ból, stres w jajk...
Czytaj więcej

Znasz jakieś stereotypy o artystach?

-
Obraz
 Generalnie: Wszystko, co myślicie o artystach, to prawda, ale nie do końca :) Nie wolno generalizować, każdy jest inny, bla, bla... Ale pozwólcie, że przybliżę wam ogólne tendencje. Zwłaszcza tym z was, którzy nie mieli jeszcze przyjemności się zetknąć ze środowiskiem twórczym, za to mieli okazję nasłuchać się obiegowych opinii. Nadchodzi czas prawdy :) Powiem wam, jak to wygląda z mojej perspektywy. Siedzę w kulturze od paru lat. Najpierw w szkole artystycznej, później w pracy, w galeriach, na wernisażach i zupełnie prywatnie - codziennie obcowałam ze sztuką i twórcami. I ze sobą samą. W końcu też mam dyplom i nawet trochę maluję. I nauczyłam się kilku rzeczy. 1. Artyści są rozchwiani emocjonalnie W różnym stopniu, ale tak. Ogromna wrażliwość na bodźce, wyczulone zmysły, bogate życie uczuciowe - to wszystko cechy charakterystyczne dla osobowości twórczych. Czasem człowiek zastanawia się czy to jeszcze wrażliwość, czy już borderline :) Charakterystyczne są...
Czytaj więcej

Madera - wymarzone miejsce na wakacje

-
Obraz
W poprzednim wpisie zakończyłam o tym, że uwielbiam wędrować a oto powód. Otóż największą przyjemnością jest dla mnie poznawanie. Madera, fot. archiwum prywatne Madera, fot. archiwum prywatne Madera, fot. archiwum prywatne Madera, fot. archiwum prywatne RADOŚĆ POZNAWANIA Madera, fot. archiwum prywatne A poznaje TAM wszystko, psy ujadające, przejechane węże czy żmije, rodzinne rezydencje ogromnych szczurów [na przykład na wyspie Korfu, gdzie szczury są  wielkości królików (a ja mam ogromną fobię na myszki i szczury) więc przemierzanie ich rezydencji było i jest dla mnie dużym wyzwaniem]…  Madera, fot. archiwum prywatne Tak też myślałam w Dubaju, gdzie bardzo duże odległości przemierzałam pieszo, często nocą, często w strachu czy „się nie pogubiłam?” Czasami biegnąc, bo bałam się, że jest już bardzo późno i może być niebezpiecznie w kraju muzułmańskim. … Jednak moja „ciekawość świata” i upartość, że dam radę „dojść sam...
Czytaj więcej