Widzę drzewo – myślę życie

"Drzewo życia", 60x30 (cm)

Zapytasz mnie, „dlaczego akurat życie?” – Odpowiedź jest dość prosta.
Drzewo zawsze będzie symbolem naturalnego procesu życia.

Wiosna

Tak jak wiosną, życie nabiera barw, smutni ludzie zaczynają żyć „naprawdę”, to w świecie natury ta pora roku nadaje początek istnienia bądź jest swoistym elementem narodzenia na nowo każdej, nawet najmniejszej rośliny.
To właśnie wiosną, wszystko budzi się do życia. Nie tylko my – zwykli śmiertelnicy, ale cały mikroklimat wszystko, co nas otacza. To właśnie wtedy, wiatr pachnie inaczej, czuć tą zmianę, zmianę na lepsze. 

"Lekkość wiosennego poranka", 80x120 (cm)

Lato

Lato, lato. Poszukujesz cienia pośród drzew lipy czy kasztanu. A co by było, gdyby nie było gdzie się skryć?
W tym okresie wszystko zaczyna dojrzewać, w świecie ludzi jest to swoiste dojrzewanie a w świecie natury? Kołyszące się łany zbóż, okrywające polany zieleń.
To pośród korony drzew, schronienie znajdują nie tylko ptaki – to w końcu dom dla mniejszych płazów i gadów. 

"Letni zachód słońca" 65x120 (cm)

Jesień

Jesienią, złotą, polską jesienią – idąc na spacer, zachwycamy się kolorem liści. Niestety im bliżej listopada, tym większość z nas wpada w depresję – nie dziwię się. Wszak patrząc, na co raz spadające liście, można się domyśleć, że przez kolejne dni już nie będzie lepiej. Słońce nie będzie już nas pieścić swoimi promieniami, a my nie będziemy szukać ucieczki przed nim, wręcz przeciwnie! To w tych dniach będziemy go szukać. W naszym świecie jesienią – zastanawiamy się nad wszystkimi podjętymi wcześniej decyzjami. Jesienne wieczory pod kocem i z książka w ręku to czas, w którym również głębiej zastanawiamy się nad istotą naszego życia. 

"Na brzegu rzeki usiadłam...", 60x120 (cm)

Zima

Zgodzisz się chyba, że bajkowy wygląd nadaje pierwszy śnieg, który otula korony (bądź, co bądź) łysych drzew. To magia. I tak jak to z zimą - zawsze przychodzi niespodziewanie wprowadzając w stan uśpienia rośliny, ale również nas. Jest to okres ciszy
i spokoju. Cóż. Trzeba przeżyć ten czas, by na nowo „żyć” wiosną.

Będąc częstym gościem u Lusi i patrząc na to majestatyczne drzewo mogę sobie pozwolić na refleksje dotyczące tego, że jak to drzewo - każdy z nas jest na swój sposób silny, ale zarazem kruchy.

"Wśród ciszy", 80x120 (cm)

Agnieszka Goździk